شناخت جایگاه قرآن : درکلام امیرالمومنین، قسمت دوم : (خطبه 147)
همانا پس از من روزگاری بر شما فرا خواهد رسید که چیزی پنهان تر از حق، و آشکارتر از باطل، و فراوانتر از دروغ به خدا و پیامبرش، نباشد،.نزد مردم آن زمان، کالایی زیانمندتر از قرآن نیست اگر آن را درست بخوانند و تفسیر کنند، و متاعی پرسودتر از قرآن یافت نمیشود آنگاه که آن را تحریف کنند و معانی دلخواه خود را رواج دهند.
در شهرها چیزی ناشناخته تر از معروف، و شناخته تر از منکر نیست،
حاملان قرآن، را واگذاشته و حافظان قرآن، آن را فراموش میکنند،
پس در آن روز قرآن و پیروانش از میان مردم رانده و مهجور میگردند، و هر دو غریبانه در یک راه ناشناخته سرگردانند، و پناهگاهی میان مردم ندارند،
پس قرآن و پیروانش در میان مردمند اما گویا حضور ندارند، با مردمند ولی از آنها بریدهاند، زیرا گمراهی و هدایت هرگز هماهنگ نشوند گرچه کنار یکدیگر قرار گیرند.
مردم در آن روز، در جدایی و تفرقه همداستان، و در اتحاد و یگانگی، پراکنده اند، گویی آنان پیشوای قرآن بوده و قرآن پیشوای آنان نیست،
پس از قرآن جز نامی نزدشان باقی نماند و آنان جز خطی از قرآن نشناسند، و از این پیش چه کیفرها که بر نیکوکاران روا نداشتند، و سخن راست آنان را بر خدا دروغ پنداشتند، و کار نیکشان را پاداش بد دادند. و همانا آنان که پیش از شما زندگی میکردند، به خاطر آرزوهای دراز، و پنهان بودن زمان اجلها، نابود گردیدند، تا ناگهان مرگ وعده دادهشده بر سرشان فرود آمد، مرگی که عذرها را نپذیرد، و درهای باز توبه را ببندد، و حوادث سخت و مجازاتهای پس از مرگ را به همراه آورد.
